Nathalie is ouderwets

Ik herinner me als de dag van gisteren dat ik voor het eerst merkte dat ik genadeloos werd ingehaald door de techniek. Hoewel in huize Wouters al bovengemiddeld vroeg iets dat aan een laptop deed denken (oranje-zwart scherm, MS-DOS, minstens honderd kilo) ons interieur verrijkte, merkte ik op een zeker moment dat het hoog tijd werd dat onze computer die enkel diskettes accepteerde, werd verruild voor een vrijgeestiger exemplaar met CD-rom drive. Zo voelde ik ooit de onbedwingbare drang mijn walkman te vervangen door een discman en deze even later keihard aan de kant te zette voor een MP3-speler, waarna mijn videorecorder moest plaatsmaken voor een heuse DVD-speler. Ook herinner ik me een ogenblik waarop ik plots begreep dat een leven zonder internet onmogelijk was, waarop me al snel geopenbaard werd dat ook de mobiele telefoon een onmisbaar klompje plastic is. Momenteel is weer een historisch moment der technische vooruitgang aangebroken: op de V-redactie blijk ik een hopeloze loser met mijn internetloze telefoon en kan ik al bijna niet meer begrijpen hoe ik al maar liefst twintig jaar functioneer zonder tijdens elke stap die ik zet beschikking tot Google te hebben.