Week 6

Week 6 is geschiedenis, en dat betekent dat exact 46,15% van mijn dertienwekige stage erop zit. Aangezien half New York aast op glorie en geluk in de modewereld, kun je hier niet wegkomen met een mentaliteit van, hé jongens, het is weer vijf uur, ik moet naar huis want RTL Boulevard begint zo. Deze week heb ik vrijwel elke dag van 9:15 tot een uur of 20:30 gewerkt.

De meeste tijd gaat zitten in de logistiek rondom alle geleende kleding met zo nu en dan hysterische taferelen als gevolg. Zoals deze week bij Eddie Borgo. Het was woensdagmiddag 17:00 en opeens ontvingen we een mailtje van de sieradenontwerper dat hij zijn uitgeleende items voor 18:00 op zijn kantoor bliefde te hebben. Paniek alom want de helft van de armbanden bevond zich nog bij een fotoshoot in Brooklyn. Als een malle ben ik toen naar de metro gerend, middels een overstap in Brooklyn beland, naar de studio gerend, al hijgend de sieraden bijeen gegrist, ze in de trein terug naar Manhattan zo onopvallend mogelijk keurig in papier gewikkeld om uiteindelijk om klokslag zes uur bij Eddie en de zijnen aan te bellen. De volgende dag bleken we een armband vergeten te zijn en moest ik nog een keer naar Eddie.

Deze week heb ik ook een hoop tijd in de beauty credits voor het volgende nummer gestoken. Dat houdt in dat ik de agenten van allerlei modellen contacteer om uit te zoeken of ze contracten met schoonheidsmerken hebben. Want als de haarstylist Lancome-prut in de lokken van Doutzen Kroes heeft gesmeerd, moeten we er toch onder schrijven dat het L'Oréal was die de oogverblindende glans veroorzaakte, aangezien Doutzen daar onder contract staat. Maar als de haarstylist op zijn of haar beurt weer een exclusief contract heeft met Lancome, is het woordje L'Oréal uit den boze. Dit is van levensbelang want in dergelijke contracten zit meer geld dan ik vermoedelijk in al mijn levensdagen bijeen zal sprokkelen.

Verder kreeg ik opdrachten als: 'Regel dat er morgen drie paar zwarte leren handschoenen zijn tot aan je ellebogen, het liefst met vetersluiting!' waarna ik met groot plezier alle New Yorkse seksshops opgebeld heb. Mijn grootste The Devil Wears Prada-momenten beleef ik tijdens het kopen van soep voor grote baas Stephen.