Doei!

Over veertig minuten vertrek ik naar het vliegveld en ik wil graag nog even doei zeggen tegen alle immens aardige mensen van V; van Fat Baby tot onze hoogegaafde, supercynische, ex-modelzijnde receptionist, tegen het mooie witte kantoor, tegen Soho, tegen afhaalkoffie, tegen alle boekwinkels en vooral Strand, tegen de deli's op elke straathoek, tegen news stands, tegen tomeloze beleefdheid, tegen het mooiste huis van de wereld of anders minstens Brooklyn en al diens (ex-)bewoners, tegen de metro, tegen de vermakelijke ratten in de metro, tegen onverstaanbare taxichauffeurs die je toch altijd brengen waar je zijn wilt, tegen Brooklyn, tegen alle parken, tegen mijn bananawalnutmuffinvriendin, tegen het voedsel van de Chinese zusters van de overkant die me altijd uitlachen in het Chinees, tegen de hele dag wandelen en alle kapotte schoenen die ik daaraan heb overgehouden, tegen Orbit kauwgom, tegen alle 9320387 Reese's producten, tegen alle mooie kleren die onze Fashion Closet instromen, tegen de leukheid van mode, tegen Openings Ceremony, tegen WholeFoods, tegen Antique Garage @25th, tegen stinkberoemde mensen tegenkomen op willekeurige straathoeken, tegen dollars, tegen grootse dromen (doei Amerian Dream! Hoi doemaarnormaaldandoejealgekgenoeg), tegen alle mooie gebouwen groot en klein, tegen alle mannen met baarden, tegen zonder cynisme 'OMG, that's amazing!' kunnen zeggen, tegen alle ziek geweldige musea en galleries, tegen elke avond tachtig feestjes om uit te kiezen, tegen de rest van de dingen die ik ben vergeten want ik moet nu nog gauw even stofzuigen. Doei!

Week Twaalf

Oftewel mijn allerlaatste week bij V. Meuh.

Maandag was een mooie laatste maandag, aangezien ik de hele dag in het belachelijk zonnige Corona Park in Queens (jawel, de wijk van de swine flu, ik was in tegenstelling tot best veel gekke aziaten hier in NY, maskerloos, dus wellicht moet ik volgende week in quarantaine) doorbracht, voor twee fotoshoots. Mijn zelfgeknutselde hoedjes floreerden tussen de bloesembomen en ook de Missoni-outfits waren om je eerstgeborene voor in te ruilen.

Lewis en ik in actie achter de schermen.




De rest van de week heb ik met een gemiddelde van vijftig verzonden mailtjes per dag voor honderdduizenden dollars aan kleding en sieraden binnengesleept voor een grote shoot met stylist en tevens held Nicola. De meest legendarische kledingstukken werden het kantoor binnengebracht en professioneel als we zijn, propten we onze logge lichamen in de voor modellen gemaakte pakjes.


Shawn met Alexander McQueen op zijn hoofd:

Ik in Preen:

Ronald met Louis Vuitton om zijn nek:


Vrijdag was het dan zover. De allerlaatse dag op 11 Mercer Street. Catherine en Yuki hadden taartjes voor Lewis (het was ook zijn laatste dag) en mij gekocht! Jeej!

'Bye!' zegt Lewis hier. Maar dan in het Liverpools, dus 'boi!'

Taartjes!


Maar gelukkig is het nog niet helemaal afgelopen, want zondag en maandag mag ik de ganse dag assisteren op de bovengenoemde megashoot met onder andere Adriana Lima (die je ongetwijfeld kent van de posters boven je broers bed). Dubbeljeej!

Vrijdagavond om 23:30 verlaat ik het beloofde land na negentig dagen avontuur. Bah.

I <3 Bryant Park

5xV

Oja, over twee weken ben ik dus alweer in Nederland. Ik hoef nog maar één week te werken, ofwel vijf miezerige daagjes. De afgelopen week heb ik bij V onder andere veel tijd gestoken in het knippen/plakken/naaien van head pieces (ik weet geen ander woord, het zijn nogal ondefiniëerbare dingen die je op je hoofd moet zetten) die aanstaande maandag in een shoot gebruikt gaan worden en waar ik stiekem best een beetje trots op ben.

Het is hier veel te leuk om weg te gaan!

Jeeeej!

Zaterdag 25 april was een bijzonder goede dag en niet alleen in de geschiedenis der New Yorkse meteorologie (het was na heel veel regen zomaar opeens 30 graden, celcius!), maar ook in de geschiedenis van mezelf in New York. Ik begon de dag met het Guggenheim, dat helaas nogal leeg was vanwege verbouwingen. Maar daarna werd het feest in Central Park, want Amsterdammer Jan (ook te vinden op foto's van het huisfeestje) is weer in town om herenigd te worden met de vorige keer gevonden liefde van zijn leven en dus besloten we naar Central Park te gaan om al dit moois te vieren met heel veel eten en drinken:









Eva kwam ook langs en nam Zac Efron mee (zie foto), die ons inspireerde om 's avonds 17 Again te gaan zien in een fantastische megabioscoop en sindsdien sluit ik me niet zonder schaamte aan bij het gedachtengoed van het gemiddelde veertienjarige meisje: ik wil met hem trouwen.

Laundromat @ Broadway

De meest poëtische plek in New York is waarschijnlijk de vierentwintig uur per dag geöpende Laundromat bij mij om de hoek, waar ik slechts wanneer zelfs mijn lelijkste onderbroeken op zijn voor $1.75 een wasje draai, vergezeld door 51 wasmachines, 68 drogers en altijd minstens 10 krijsende Spaanse vrouwen en hun losgeslagen nageslacht.

Week 10 in hoogtepunten

- Een post-Paasfeestje (op Tweede Paasdag, maar daar doen ze hier niet aan) op ons dak, met marshmellows in het vuur!
- Met Lewis, Alyssa en haar vriendje Lee naar de film Valentino, The Last Emperor, een documentaire over modeontwerper Valentino. Ondanks de slechtste plaatsen in de geschiedenis van mijn bioscoopbezoeken en de bijbehorende nekkramp was het toch intens leuk. Ik had nooit verwacht zó hard te kunnen lachen en zó ontroerd te raken door een man wiens hoofd zoveel gelijkenis vertoont met een sinaasappel. Gaat die film zien, ook als je niet van mode houdt!
- Turks eten met Eva.
- Compleet onverwacht trof ik een verrekt goede band vol knappe baardmannen aan in mijn bloedeigen huis. Door de lichtshow en de hoeveelheid mensen leek de derde verdieping opeens verdacht veel op de kleine zaal van Paradiso.
- Met de full-time interns en bazin Catherine naar het huisje van andere baas Yuki voor wijn en heel veel spannende moderoddels. Vervolgens met kopietjes van mijn paspoort waarin 1988 vakkundig is veranderd in 1987 naar een afgrijselijke gaybar, maar desalniettemin een superleuke nacht.