Vreest niet, moeders!

Het leven in Bushwick is over het algemeen zeer rooskleurig. De gangsters lachen vriendelijk van hoi, de betaalbare appartementen beslaan zoveel meer vierkante meters dan het Manhattanse gemiddelde (=de oppervlakte van een tweepersoonsmatras) en de Chinees is spotgoedkoop. Maar zo nu en dan komt het Brooklyn van alle vooroordelen toch even bovendrijven. Zoals bijvoorbeeld afgelopen maandag.

Maandagavond hadden we namelijk een 'shooting down the block'. Een nog onbekende persoon werd neergeschoten door de politie en om die reden stond de hele straat vol met busjes volgehangen met satellietschotels, cameraploegen van EyewitnessTV en kilometers geel lint. En het spannendste: de rechercheurs die er precies zo uitzagen als ik altijd al hoopte (dik, in lange trenchcoats met daarop kitscherige insignes, en dit als hun favoriete pose:).
Ik werd maarliefst drie keer verhoord en vertelde telkens keurig dat ik pas om 22:00 was thuisgekomen en niks had gezien of gehoord. Tot mijn eigen spijt was ik bepaald niet de ontbrekende sleutel in het onderzoek, maar spannend was het evenwel.

De volgende dag floten de vogels en de als Vrijheidsbeeld verklede neger weer gewoon zoals het hoort.