The Official Flowerbomb Ban

Medestagiaire Carly en ik rieken maar al te graag naar bloemetjes en hebben het in de rondte spuiten van Flowerbomb (het parfum Viktor & Rolf, woehoe Arnhem! Arnhem!) inmiddels tot een kunst verheven. De rest van het kantoor deelt onze liefde niet bepaald, en sinds vorige week een belangrijke meeting moest worden onderbroken omdat de Flowerbomb-walm niet langer te harden was, heerst er een officieel verbod op het gebruik van Flowerbomb binnen kantoortijden. Zie hier onze protestposter:

Week 9

Na alle commotie in Ellery Street, ging het er in het V kantoor verrassend vredig aan toe. Er waren deze week maar twee shoots gepland en dus kwam het regelmatig voor dat we om vier uur ons heil maar zochten in Facebook. Daarbij was er ook nog eens een nieuwe full-time intern binnengehaald: Lewis uit Liverpool. Trefwoorden: klein, koddig, vrolijk en onverstaanbaar.

Op dinsdag mochten we vroeg naar huis en besloot ik als laatste inwoner van New York de Topshop maar eens te bezoeken. Al wekenlang is heel de stad (en vooral de V-redactie) in de ban van het overprijsde H&M-garnituur dat sinds donderdag 2 april ein-de-lijk in New York verkrijgbaar is. Na slechts een half uur in de rij te hebben gestaan (het was daluur!) mochten ik eindelijk naar binnen. Natuurlijk kocht ik niks, maar door megasupermodel Chanel Iman's intens magere aanwezigheid werd het toch een geslaagde trip.

Verder heb ik met collega Alyssa en haar vrienden de film Tokyo! gezien en dat zouden meer mensen moeten doen. Vrijdagavond heb ik een feestje in een galerie voor jonge Bushwickse kunstenaars bezocht, alwaar de wijn slechts $1 kostte en de DJ lampjes in zijn veters had.

Ik kan wel eindeloos blijven opsommen wat voor leuke dingen ik hier doe, zoals wekelijks urenlang struinen door 's werelds mooiste boekwinkels, maar het lijkt wel alsof er hier alleen maar leuke dingen bestaan en dat zou dit blog weer wat langdradig maken. Alleen de Antique Garage wil ik nog even noemen. Ik kom supervaak in deze kolossale rommelmarkt die twee verdiepingen van een parkeergarage beslaat en ze hebben de mooiste antieke spulletjes die ik OOIT heb gevonden en alle verkopers zijn lieve oude mannetjes/vrouwtjes die intens veel houden van elke vergeelde foto of antieke ring die ze verkopen.



Tot zover alweer de negende week in New York, de mooiste stad van de wereld.

Vreest niet, moeders!

Het leven in Bushwick is over het algemeen zeer rooskleurig. De gangsters lachen vriendelijk van hoi, de betaalbare appartementen beslaan zoveel meer vierkante meters dan het Manhattanse gemiddelde (=de oppervlakte van een tweepersoonsmatras) en de Chinees is spotgoedkoop. Maar zo nu en dan komt het Brooklyn van alle vooroordelen toch even bovendrijven. Zoals bijvoorbeeld afgelopen maandag.

Maandagavond hadden we namelijk een 'shooting down the block'. Een nog onbekende persoon werd neergeschoten door de politie en om die reden stond de hele straat vol met busjes volgehangen met satellietschotels, cameraploegen van EyewitnessTV en kilometers geel lint. En het spannendste: de rechercheurs die er precies zo uitzagen als ik altijd al hoopte (dik, in lange trenchcoats met daarop kitscherige insignes, en dit als hun favoriete pose:).
Ik werd maarliefst drie keer verhoord en vertelde telkens keurig dat ik pas om 22:00 was thuisgekomen en niks had gezien of gehoord. Tot mijn eigen spijt was ik bepaald niet de ontbrekende sleutel in het onderzoek, maar spannend was het evenwel.

De volgende dag floten de vogels en de als Vrijheidsbeeld verklede neger weer gewoon zoals het hoort.

Huis!

Na een gezellige doch 60-urige werkweek heb ik me op zaterdagmiddag (na een 12-urige slaapsessie en een barre tocht in pyjama naar de 99cent-winkel voor ontbijt) gestort op de ontelbare gallerietjes rondom 24th Street in Chelsea en vond ik zowaar misschien wel mijn nieuwe lievelings kunstenaar: Tony Oursler. Eigenlijk kwam ik naar die buurt voor een 'spectaculaire openingsreceptie' van KKK (Jeff Koons, Terence Koh en Mike Kelley) in gallerie Mary Boone, maar dat bleek een zaaltje met vijf nogal willekeurige voorwerpen plus wat pretentieuze types in zwarte kleren en in de hoek een mevrouw met een grote camera die wanhopig poogde het lullige tafereeltje zo bruisend mogelijk vast te leggen.

3xR.I.P.

Als je New York op TV ziet, zie je toch altijd van die onsympathieke zakenmannetjes met grote vaart en aktekoffers over Fifth Avenue sjezen? Nou, die haal ik tegenwoordig met gemak in.

Het resultaat, drie paar kapotte schoenen :(

Zomaar drie foto's die ik niemand wilde onthouden:

Met Ronald naar BBQ Dallas, een 'restaurant' op 42nd Street met uit hout gekerfde cowboypaarden aan de muur, R&B-muziek en dit gastronomische geschenk: sticky wings en fries.
(Mijn macriobiotische hippiehuisgenoten deden heel hard 'bleuhhhh' toen ik ze hierover vertelde, waarna ze hun tanden weer in de zwarte-bonen-met-gras-salade zetten.) Bijvoorbeeld hier in onze woonkamer: <3

Het Brooklyn Musuem <3: