Doei!

Over veertig minuten vertrek ik naar het vliegveld en ik wil graag nog even doei zeggen tegen alle immens aardige mensen van V; van Fat Baby tot onze hoogegaafde, supercynische, ex-modelzijnde receptionist, tegen het mooie witte kantoor, tegen Soho, tegen afhaalkoffie, tegen alle boekwinkels en vooral Strand, tegen de deli's op elke straathoek, tegen news stands, tegen tomeloze beleefdheid, tegen het mooiste huis van de wereld of anders minstens Brooklyn en al diens (ex-)bewoners, tegen de metro, tegen de vermakelijke ratten in de metro, tegen onverstaanbare taxichauffeurs die je toch altijd brengen waar je zijn wilt, tegen Brooklyn, tegen alle parken, tegen mijn bananawalnutmuffinvriendin, tegen het voedsel van de Chinese zusters van de overkant die me altijd uitlachen in het Chinees, tegen de hele dag wandelen en alle kapotte schoenen die ik daaraan heb overgehouden, tegen Orbit kauwgom, tegen alle 9320387 Reese's producten, tegen alle mooie kleren die onze Fashion Closet instromen, tegen de leukheid van mode, tegen Openings Ceremony, tegen WholeFoods, tegen Antique Garage @25th, tegen stinkberoemde mensen tegenkomen op willekeurige straathoeken, tegen dollars, tegen grootse dromen (doei Amerian Dream! Hoi doemaarnormaaldandoejealgekgenoeg), tegen alle mooie gebouwen groot en klein, tegen alle mannen met baarden, tegen zonder cynisme 'OMG, that's amazing!' kunnen zeggen, tegen alle ziek geweldige musea en galleries, tegen elke avond tachtig feestjes om uit te kiezen, tegen de rest van de dingen die ik ben vergeten want ik moet nu nog gauw even stofzuigen. Doei!

Week Twaalf

Oftewel mijn allerlaatste week bij V. Meuh.

Maandag was een mooie laatste maandag, aangezien ik de hele dag in het belachelijk zonnige Corona Park in Queens (jawel, de wijk van de swine flu, ik was in tegenstelling tot best veel gekke aziaten hier in NY, maskerloos, dus wellicht moet ik volgende week in quarantaine) doorbracht, voor twee fotoshoots. Mijn zelfgeknutselde hoedjes floreerden tussen de bloesembomen en ook de Missoni-outfits waren om je eerstgeborene voor in te ruilen.

Lewis en ik in actie achter de schermen.




De rest van de week heb ik met een gemiddelde van vijftig verzonden mailtjes per dag voor honderdduizenden dollars aan kleding en sieraden binnengesleept voor een grote shoot met stylist en tevens held Nicola. De meest legendarische kledingstukken werden het kantoor binnengebracht en professioneel als we zijn, propten we onze logge lichamen in de voor modellen gemaakte pakjes.


Shawn met Alexander McQueen op zijn hoofd:

Ik in Preen:

Ronald met Louis Vuitton om zijn nek:


Vrijdag was het dan zover. De allerlaatse dag op 11 Mercer Street. Catherine en Yuki hadden taartjes voor Lewis (het was ook zijn laatste dag) en mij gekocht! Jeej!

'Bye!' zegt Lewis hier. Maar dan in het Liverpools, dus 'boi!'

Taartjes!


Maar gelukkig is het nog niet helemaal afgelopen, want zondag en maandag mag ik de ganse dag assisteren op de bovengenoemde megashoot met onder andere Adriana Lima (die je ongetwijfeld kent van de posters boven je broers bed). Dubbeljeej!

Vrijdagavond om 23:30 verlaat ik het beloofde land na negentig dagen avontuur. Bah.

I <3 Bryant Park